HABER MERKEZİ
DEMOKRATİK KOMÜNAL EKONOMİ:
Radikal demokrasiyi esas alan, sermaye ve iktidar tekellerinin değil toplumun öz yönetim ve özgür denetimi olacaktır. Komünler konfederal sistemde ihtiyaca göre komiteler, komisyonlar ve birimler çıkartır ve görevlendirirler. Örneğin köy komünlerini sokak ve mahalle komünlerini, meslek komünlerini oluşturur.
Ekonominin örgütlenmesi için de kooperatif kurulur. Demokratik komünal ekonominin diğer örgütlenme aracı kooperatiflerdir Kooperatif, komün ve kooperatif üyelerinin ekonomisinin örgütlenmesini sağlar. Üretilen değerin depolama, taşınma ve barındırılmasını sağlar. Aracılara, komisyonculara, taşıyıcılara, dağıtımcılara, şirketlere, kâr bayiliklerine yer vermez. Üretilenler kooperatif tarafından direkt pazarlanması ve satışı gerçekleşir.
MECLİS-KOOPERATİF İLİŞKİSİ:
Meclis komün üyeleri ya da temsilcilerinden oluşur. Bu oluşum köy-mahalle, belde, ilçe, il, bölge ve genel meclis biçiminde olur. Meclisler komisyonları örgütler. Konfederal sistemde komün-meclis, kooperatif, akademiye ihtiyaç duyar. Komün ve meclisler, kooperatifi oluşturur. Meclis ekonomi komisyonunu, ekonomi komisyonu da kooperatifi örgütler.
Kooperatif-meclis ilişkisi ekonomi komisyonunun üzerinden olur. Meclis ekonomik sorunlarını tartışır, karar alır; ekonomi komisyonu ise bu kararlaşmayı kooperatif aracılığıyla pratikleştirir. Sonuçlarını ise toplantı, konferans ve kongrelerde tartıştırır ve karar aldırır ve yeni hedefler belirlenir.
YEREL YÖNETİMLER VE KOOPERATİF İLİŞKİSİ:
Yerel yönetimler doğrudan seçimle görevlendirilirler. Belediyeler, şirketler ve müteahhitlere karşı halkın ekonomisini geliştirmelidir. Belediye, yol, su, elektrik dışında yer temini, satış ve Pazar alanı açmada ve ürün depolama işlerini üstlenebilir.
KOOPERATİF ÇEŞİTLERİ:
Üretim, dağıtım, pazarlama, kredi, yapı satış, sağlık, eğitim, tarım, ulaşım, hayvansal ürünler, sanayi olanlarda kooperatifler oluşturulabilir. Böylece üreticiyle toplumu kooperatifler yoluyla birbirlerine kavuşturabiliriz.
1-Üretim Kooperatifleri:
Tarım, üretim kooperatifleri(hayvansal ürünler, sanayi vb.) Bu kooperatif iş başlamadan önce fizibilite alt yapı hazırlıklarını yaparlar. Uzmanlarla bin yılların tecrübesi birleşerek daha verimli üretim sağlanır. Ürünler toplumsal ihtiyaca göre belirlenir.
a-Tarımsal Üretim: uygun coğrafyalarda olur.
b-sanayi kooperatifleri: çevreci olan, kâr, rantı esas almayan, tüketime odaklanmayan, temel ihtiyaçlara cevap olan, dayanıklı ve pratik sanayi üretimi hedeflenir.
2-Pazarlama Kooperatifleri:
Pazarlama kooperatifi üretici ile satış kooperatifi arasındaki faaliyeti yerine getirir. Üretileni toplayarak, depolayarak pazara taşır.
3-Satış Kooperatifleri:
Bu da üretilerek pazara sunulan bir ürünü satmakla görevlidir. Bunlar toplumun sağlık ve ihtiyaçlarına dikkat etmelidir. Yani ürünün deforme olmasını ve sağlıksız olmasını engellemelidir. Topluma güven bırakmalıdır.
4-Çoklu Kooperatifleri:
Çoklu kooperatif üretimden satışa kadar ki faaliyetleri üstlenir. Bu nedenle ürünü depolama, koruma, taşıma, pazarlama, satış işlerinin hepsini yapar. Yine bunlar yoluyla toplumun taşıma, ulaşım, lojistik sorunlarıyla komünal ekonomiyle de örgütlenir.
Aslında komünal ekonomide bir çok işi ve faaliyeti bir arada yürütecek olan çoklu kooperatiftir. Çokluktan bahsedilen üretimin başından topluma ulaşana kadar ki süreçtir. Tekel ve kâr yoktur.
5-Yapı Kooperatifleri:
Estetik, ekoloji, deprem gibi doğa olaylarına dikkat eder. Bunlar STÖ’lerle, belediyelerle, mimarlarla ilişkide olmalıdır. Toplumun konut, barınma sorunu bu kooperatifler aracılığıyla çözer. Müteahhit, emlakçı ve arsa simsarlarından toplumu korur. Hem ekolojik hem de depreme dayanıklı konutlar olmalı. Ayrıca toplumun sosyalitesini geliştirici yapılar olmalı, tarihsel yapıya önem verilmelidir.
6-Kredi Kooperatifleri:
Bunlarda diğer kooperatiflerin aktaracakları yüzdeliklerle oluşur. Zayıflanan kooperatiflere destek olur. Bu kooperatif komün, meclis ve genel kooperatif topluluklar tarafından önceden oluşturulup daha sonra ekonomik kaynak olarak diğer kooperatiflerin oluşumuna kaynaklık edebilir.
Demokratik Komünal Ekonomi ve Yapılanması:
Bunun 3 temel kurumsal yapısı bulunur. 1-akademi, 2-komün, 3-kooperatiftir. Akademi yani zihniyet çalışması olmadan hiçbir çalışma başarılı olamaz. Komün ise toplumun var oluş biçimidir. Ekonomide komün ve toplumun öz faaliyetidir.
Her komünün ekonomik bir içeriği vardır. Ekonomi ise kooperatiflerde örgütlendirilmesi temeldir. Komünlerin yaygınlaştırılmasında kooperatifler tamamlayıcı unsurlardır. Üretimin yaygın ve yoğun gerçekleşmesi için bazı küçük alanlar birleştirilmelidir. Yaşam alanlarına göre ekonomi birlikleri 3 başlıktır.
1-Köy Birlikleri:
Demokratik komünal ekonominin en güçlü oluşacağı yerdir. Köylerde komün oluşumu anahtar durumundadır. Birbirine yakın köylerde birlikte kooperatif oluşturabilir. Nelerin üretilip hangi aracıların kullanılacağı, bu kooperatif tarafından belirlenir. Köy birlikleri de depolama, paketleme, nakliye, satış işlerini yaparken endüstri organizasyonu içinde bölgesel birlikler denilen birkaç bölgenin birlikte çalışması şarttır.
2-Köy-Kent Birlikleri:
Kırsal üretimin pazara taşınması, kentsel üretim için hammaddenin karşılanması için köy-kent kooperatiflerinde örgütleme yapılır. Buradaki ekonomi tarzı değişim biçiminde olur. Amaç kapitalizme karşı önlemdir. Hem kendi sosyal pazarını oluşturmak hem de maliyetleri en aza indirmektir. Ürünlerde kalite, ucuzluk ve düzenlilik yeterlidir.
3-Kent Birlikleri:
Kentsel birimlerdeki ekonomi daha karmaşık olduğu için çoklu organizasyonu gerektirir. Buralarda da sokak, mahalle, ilçe ve ilde komünler ve meclisler gereklidir. İş, meslek ve üretim alanlarının ortak örgütlenmesi şarttır.
Ekonomik birimler kendi aralarında bir çatı oluşturması gerekir. Örneğin bir mahalledeki tüm fırıncılar kooperatif-birlik oluşturmaları gerekir. Nöbetleşe üretimde yapılabilir. Esnaf örgütlemeleriyle kapitalist mağazalara karşı durulabilir. Mesleki örgütlenmelerde yetenekler açığa çıkarılır. İstihdam alanları oluşturulabilir.
Kentsel-Bölgesel Planlama ve Denetleme Birimleri:
Kentin ekonomi politikaları kent meclislerinde kararlaştırılır. Mecliste üretici kesimlerin temsilcileri de bulunur. İhtiyaç, kaynak, öncelik tespiti, bütçe planlama, denetleme gibi çalışma birimlerini kent meclisi oluşturmalıdır. Meclis halktır ve halk bu ekonomi birimlerini koordine edip denetleyecektir (Meclis). Böylece halka dayatılacak planlama ve kararlarında önü meclis tarafından alınmış olur. Reel sosyalizmde bunun tersi yapılmıştır.
Mahallede de bu olmalıdır. Mahalle meclisi, hem ekonomi birimi oluşturacak hem de ekonomi denetleme birimi oluşturacaktır. Kentler arasında da ekonomi geliştirme birliklerinin oluşturulması gerekir. Bu kaynak paylaşımı, güç birliği ve dayanışma için önemlidir. Yine doğal kaynaklara dayalı birliklerde oluşturulmalıdır. Bunlar uluslararası düzeye taşırılmalıdır. Su ve enerji birlikleri gibi.
Yine her kentin kadın ekonomi birimi olmalıdır. Kent meclis sözleşmesinde kadın örgütlenmelerinin onayı olmadan kentin ekonomi politikası geçerli bir kararlaşmaya gidemez. Kadının bütçesi de oluşturulmalıdır.
Kent meclisi olanakları üreticilere sunmalıdır. Belediyelerin öz kaynak, öz gelir ve öz yeterlilikle ihtiyaçlarını karşılayacak kurumlarında oluşturulması gerekir vergi de alınmalıdır. Devletin öz yönetimi tanımasıyla devlet yasalarıyla uyumlu olmalı, ulusal ve uluslararası çok ortaklı şirket, sektörel, dış ticaret girişimleri de yapılabilir.
Ulusal Ekonominin Kurumlaşması:
Kent ve mahalle meclislerinde ekonomi birimlerinin oluşturulması, ekonominin kooperatiflerde örgütlenmesi ve kooperatifler arası bir organizasyonunun kurulması ulusal ekonomi örgütlenmesinin temelidir.
Ulusal örgütlenme ve koordinasyonların kurulması durumunda bile planlama ilkesi merkezi değil yerel olmak zorundadır. Yoksa devletçi bürokratik sistem haline gelir.
